RK Geloofsgemeenschap                                        

niks

            St.Stephanus - Meppel

 
Paus Johannes Paulus I
 

Albino Luciani (Forno di Canale, 17 oktober 1912 – Vaticaanstad, 28 september 1978), was paus van 26 augustus 1978 tot zijn dood. Hij was de eerste paus met een dubbele naam: Johannes Paulus I. Zijn pontificaat duurde slechts 33 dagen. Hij werd al snel bekend als "de lachende paus".

jp1

wapenjp1 Humilitas

Nederigheid

een blauw veld met 6 zilveren heuveltoppen
met daarboven zwevend 3 gouden sterren
die verwijzen naar het bergland
waar hij geboren werd

in het schildhoofd een aanziende gaande leeuw
- in half profiel - naar het voorbeeld
van de Sint-Marcusleeuw van Venetië
Albino Luciani was patriarch van Venetië
(evenals Paus Johannes XXIII)

het wapenschild is geplaatst op
de schuingekruiste sleutels van het Pausschap
één van zilver en één van goud
en bijeengehouden door een rood koord
het schild wordt bekroond door de pauselijke tiara

Jeugd en opleiding
Albino Luciani was de oudste zoon van Giovanni Luciani en Bartolomea Tancon. Direct na zijn geboorte diende de vroedvrouw hem een nooddoop toe. Albino heeft altijd een zwakke gezondheid gehad en kende veel pijn. Zijn vader was metselaar en werkte aan projecten in Duitsland en Zwitserland. Hij was antiklerikaal, maar zijn moeder trouwde met Giovanni onder voorwaarde dat de kinderen katholiek zouden worden opgevoed.
Albino kwam graag in de klein dorpskerk en hij vertelde dat hij bij binnenkomst in de kerk en bij het horen van de orgelmuziek de armoede vergat en dat de muziek hem leek te begroeten alsof hij een prins was.
Albino schreef een brief aan zijn vader, die in Duitsland werkte, om toestemming om naar het kleinsemenarie te mogen gaan. Zijn antiklerikale vader stemde in met de woorden:
“Als je eenmaal priester bent, kies dan de kant van de armen en arbeiders. Jezus koos ook hun kant.”
Op het kleinsemenarie was hij niet zo'n beste leerling, maar op het grootsemanarie blonk hij uit in geschiedenis, exegese en Latijn.
Op 7 juli 1935 werd Albino Luciani tot priester gewijd en werd hij kapelaan in zijn geboortedorp. Twee jaar later werd hij aangesteld als professor aan het grootseminarie te Belluno. Tijdens de Tweede Wereldoorlog steunde hij het verzet, maar niet openlijk.
In 1946 promoveerde hij cum laude tot doctor in de theologie.

Gehoorzaam EN betrokken
Nadat paus Johannes XXIII een onderzoek naar de wenselijkheid van het toestaan van de pil begonnen was schreef Albino Luciani een rapport waarin hij rekening hield met de armoede waarin grote gezinnen leefden. Hij concludeerde dat de kerk in deze aangelegenheid progressief moest zijn.
Maar toen Paulis VI de pil afwees in zijn encycliek Humanae Vitae weigerde hij echtparen, die wel aan geboorteregeling deden, te veroordelen en riep hij zijn priesters op vast te houden aan de richtlijnen van de paus, maar zich ook te verdiepen in de persoonlijke omstandigheden van echtparen.

Hij verbood steun aan het referendum voor het toestaan van echtscheidingen, maar hij aanvaardde gescheiden mensen en ook hen die zoals de kerk zegt 'in zonde leven'.


Bisschop en kardinaal
In 1955 werd hij voorgedragen als bisschopskandidaat, maar vanwege zijn zwakke gezondheid ging dit niet door. Angelo Roncalli kende hem echter persoonlijk en toen hij paus was trok hij zich hier niets van aan wijdde hem in 1958 zelf tot bisschop, ook al wilde Albino Luciani zelf eigenlijk niet.
Luciani nam deel aan Tweede Vaticaans Concilie om er “te leren in plaats van te onderwijzen”.

Toen de patiarch van Venetië in 1969 overleed wilde Luciani niet zijn opvolger worden, maar het Vaticaan zette door. Toen paus Paulus VI in 1972 Venetië bezocht toonde hij zijn waardering voor het werk van Albino Luciani door publiekelijk zijn stola af te nemen en die om de schouders van Albino te leggen. Een half jaar later werd hij kardinaal.

33 dagen Paus
Na het overlijden van Paulus VI in 1978 werd Albino Luciani tijdens het conclaaf tot paus gekozen. Zijn eerste woorden tot zijn collega's schijnen geweest te zijn: "Moge God jullie vergeven wat jullie mij hebben aangedaan", en na een paar minuten zwijgen: "Accepto". Hij was de eerste paus, die een dubbele naam koos en ook de eerste (en enige) die het nummer 1 gebruikte.
De paus wilde niet met de tiara worden gekroond, maar zou in zijn ambt worden bevestigd door de oplegging van het pallium. Hij was meer een pastor dan een prelaat.
Zijn plotselinge dood gaf aanleiding tot speculaties, maar dat hij een zwakke gezondheid had is hier al eerder genoemd.

            paus23
   
niks