RK Geloofsgemeenschap
Tijdens de viering op 12 mei, de zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren, werd er gesproken over bidden.
Deze viering werd voorbereid samen met de jongeren van ons jongerenkoor.
De lezingen van vandaag brengen ons in contact met twee biddende mensen. In de eerste lezing horen we over de Heilige Stephanus,
de patroonheilige van onze parochiegemeenschap. Hij beleeft de verbondenheid met God - met Jezus - intens in het uur van zijn marteldood.
Het gaf hem de kracht zijn ellende te doorstaan. En hij blijft zelfs in gebed verbonden met degenen, die hem gewelddadig uit de weg ruimen.
Een bewonderswaardige houding, waarvan ik me afvraag of ik het zou kunnen opbrengen.
In het evangelie horen we Jezus ook bidden. Op het moment vlak voordat Hij wordt opgepakt en ter dood veroordeeld. En Hij bidt daarbij
voor ons, voor de mensen, die na Hem komen. Jezus bidt om eenheid en Hij bedoelt daarmee de verbondenheid, de gemeenschap: "Zij in
Mij en Ik in hen."
De christenen moet één blijven. Verbonden blijven met Jezus, zoals Jezus één is met de Vader.
Jezus bidt dat wij in ons zoeken - ons worstelen en vragen mogen blijven ervaren dat God met ons is. Dat de liefde en kracht van God ons
vergezelt - alle dagen van ons leven - door alle dieptepunten en hoogtepunten heen. En in Zijn bidden steekt Jezus eigenlijk ons een hart
onder de riem.
Als je in het woordenboek kijkt, dan wordt bidden omschreven als "Spreken en smeken tot God"
Hoe zit dat eigenlijk met ons bidden vandaag de dag ?
Wij lijken soms wel wat verlegen met bidden. Misschien ook omdat we ons niet altijd meer herkennen in het beeld dat wij van bidden hebben
meegekregen. De taal van al die traditionele gebeden staat misschien te ver van je af.
De houding, de plek of de rust is er niet. Je hebt
niet het idee, dat het enig effect heeft.
En toch zijn wij gelovigen: biddende wezens. En verbinden we ons telkens opnieuw met elkaar en
met God op heel verrassende manieren. Misschien bidden we toch wat vaker, dan we zelf in de gaten hebben.
In het gesprek met de jongeren tijdens de voorbereiding kwamen wij er achter dat we heel veel vormen van bidden kennen.
Laten we samen kijken en luisteren naar iets van die ontdekkingstocht.
Bidden is: zingen
Als je zingt,
dan bid je voor twee.
En als u wilt kunt u met ons meezingen:
Bidden is: gebaren
Als we bidden, dan vouwen we onze handen - een gebaar. Soms knielen we. Maar er zijn ook mensen, die niet met woorden kunnen
bidden, maar alleen met gebaren. Dove mensen kennen een Onze Vader in gebarentaal. En dat willen we graag samen met u doen.
Wilt u hierbij gaan
staan?
Bidden is: samen bidden
We hebben net samen het Onze Vader gebeden. Maar ook moslims bidden samen hun gebed op de vrijdagmiddag. En de joden
op de zaterdag. En wij, katholieken en alle christenen bidden op de zondag samen het Onze Vader.
En misschien heeft u het niet door want ze
zitten niet allemaal bij ons in de kerk, maar ze bidden het wel en daardoor zijn wij samen verbonden. Omdat de meimaand Mariamaand is wil ik
samen met u het Weesgegroet bidden.
Bidden is ook: stil zijn
Daarom zijn we nu een moment stil.
Bidden is: aanbidding
Heiligen aanbidden is echt iets voor katholieken. Heiligen worden vaak gezien als een soort tussenpersoon -
tussen God en de mens. Maria is wel de belangrijkste heilige. Maria is vooral belangrijk voor vrouwen.
Je hebt heiligen voor bepaalde omstandigheden. Bijvoorbeeld als je iets kwijt bent dat bid je een schietgebedje: Heilige Anthonius, beste vrind,
geef dat ik mijn sleutels weer vind.
Verder heb je bedevaartsplaatsen, zoals Lourdes en Kevelaer, waar heiligen hebben geleefd, begraven liggen of zijn verschenen.
Bidden is: processie
We denken er misschien niet zo snel aan, maar ook een processie lopen is een vorm van bidden.
Op het scherm ziet u twee foto's van paasprocessies. De een niet zo heel ver hier vandaan.
In Ootmarsum lopen de Poaskearls op beide paasdagen
vooraan in een tocht door de stad en zingen paasliederen.
De andere foto is van de paasprocessie in Bethlehem. Het paasvuur komt vanuit Jeruzalem Bethlehem binnen. Dat gebeurt direct na Goede Vrijdag.
Zij kennen geen Stille Zaterdag, zoals wij die hier kennen. Het vuur wordt met trommelmuziek en luid gejuich naar de geboortekerk gebracht.
Bidden is: Eucharistie
In de Eucharistie mogen wij dankend en biddend Jezus ontvangen in woord en gebaar. En daarmee verbinden wij
onszelf met huid en haar aan Hem en aan Zijn levenswijze.
En bidden is ook: wierook branden
Soms laten wij onze gebeden opstijgen als wierook naar de hemel - naar God.
Bidden is: een kaarsje branden
Je kunt een kaarsje branden als je voor jezelf bidt of voor een ander, - als je bidt tot een heilige.
Kaarsjes branden is ook typisch iets dat gebeurt in de Katholieke Kerk - met het paasvuur.
Bidden is: denken aan of denken over
Als je denkt aan of over iets dan houdt dat jou vaak bezig. Je kunt het onderwerp niet uit je hoofd
krijgen. Je zoekt naar de oplossing van een probleem, of je probeert een idee op te doen.
Uiteraard hoop je dan iets te vinden. Die hoop - die vraag - je wilt er echt graag een antwoord op. Die hoop - of die vraag - is gericht naar God.
Bidden is: vloeken
Deze had u misschien niet verwacht in dit rijtje. Maar bidden kan ook vloeken zijn. Soms zijn we zo boos om wat er om
ons heen gebeurt - om de ellende die ons of anderen overkomt. We snappen niet waarom dat gebeurt. En wilt het wel uitschreeuwen naar God. Je wilt
vloeken.
Een heel mooi voorbeeld uit de bijbel daarvan is het verhaal van Job. Job raakt alles kwijt. En hij schreeuwt tegen God "Was ik maar nooit geboren.
Alles is beter dan dit. Waarom moet ik zoveel ellende verdragen?" Als je niet geboren bent heb je immers ook geen zorgen.
Zo kunnen wij ook soms willen vloeken naar God, omdat we boos zijn om wat er gebeurt in de wereld. Om wat er gebeurt in onze families en met onze
vrienden. En eigenlijk lucht het best wel op om het even uit te schreeuwen tegen God.
Bidden is: symbolen
In onze Katholieke Kerk hebben we veel symbolen, die verwijzen naar God of naar iets heiligs. Als je die symbolen
tegenkomt in het dagelijks leven, dan moet je vaak even denken aan het geloof. Je bedenkt je misschien dat je het iets anders zou moeten doen -
je anders had moeten gedragen. Sommige mensen hebben ook wel zo'n symbool bij zich. Bijvoorbeeld een kleine rozenkrans in hun zak. En elke keer
als ze die rozenkrans even voelen dan denken zij ook aan het geloof.
En mogen wij zo als kerkgemeenschap op onze eigen manier een biddende gemeenschap blijven - waar we bidden voor elkaar en bidden voor al die
mensen in de wereld - dichtbij en veraf - die het moeilijk hebben. En laten we dat vooral doen in verbondenheid met onze grote voorbidder, die in
liefde met ons verbonden is: Jezus Christus. Amen
