In een gezin met meerdere kinderen blijkt vaak dat de ouders op verschillende manieren worden aangesproken:
mama . . . mam . . . ma . . . papa . . . pa . . . paps.
En daar is uiteindelijk helemaal niets mis mee. De ouders snappen echt wel wat/wie er mee bedoeld worden.
Zo blijkt het ook te gaan met het gebed dat Jezus ons geleerd heeft. Wanneer we de verschillende evangeliën
er op na slaan dan blijken daar al verschillende teksten te worden gebruikt.
In de woordenlijst van de Nederlandse taal staat als officiële spelling Onzevader, maar in de katholieke,
orthodoxe en protestantse traditie is Onze Vader gebruikelijker.
En sinds de scheuringen in de kerk heeft ook elke geloofsrichting binnen het christendom vaak een eigen versie
van het Onze Vader in gebruik. Soms kon er een scheuring ontstaan door het gebruik van twee woorden, die afweken.
Na het Tweede Vaticaans Concilie werd er voor de Nederlandse Kerkprovincie een Altaarmissaal uitgebracht. Hierin
was wel een gezamenlijke oecumenische tekst voor het Gebed des Heren opgenomen, maar slaagden Nederland en
Vlaanderen er niet in om een gemeenschappelijk versie voor het “Onze Vader” te realiseren.
Met het vaststellen van “Klein Missaal voor de Nederlandse Kerkprovincie” (14 augustus 2014) is er nu ook één
gemeenschappelijke tekst voor het Onze vader.
De Nederlandse en Vlaamse bisschoppenconferenties hebben bepaald dat de in voering van deze nieuwe, voor Nederland en
Vlaanderen gemeenschappelijke katholieke vertaling van het Gebed des Heren in de liturgie moet plaatsvinden aan het
begin van het nieuwe kerkelijk jaar op 27 november 2016.
Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede,
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren
en breng ons niet in beproeving
maar verlos ons van het kwade.